مقدمه: برای خودم هم کمی عجیب است انتخاب فیلم نمونهایام از دههی ۹۰ خورشیدی «اژدها وارد میشود» باشد؛ در دههی ظهور رضا درمیشیان و محمدحسین مهدویان و نرگس آبیار (و لابد برای بعضیها سعید روستایی) چرا مانی حقیقی و چرا این فیلم از او؟؛ که حتا در نخستین مرتبهی تماشا آنقدرها هم درگیرم نکرد و برای منِ شیفتهی «کنعانِ» حقیقی، فیلم کاملی به نظر نرسید. میخواهم به همین پاسخ دهم که چهگونه مانی حقیقی در دههی رونق فیلمهای سیاسی، اجتماعی یا بازنگر تاریخی، همهی این ویژگیها را به سخره میگیرد و فیلمی میسازد که درون پوستهی جدیاش، نقد تندوتیز و پرکنایهای به همین روحیهی قضاوتگر و عبوس دههی نودی دارد.
متن: دههی ۹۰ دوران گذر سینمای ایران از سه دورهی پوستاندازی و شکوفایی و تثبیت سه دههی قبل از خود است. دههی صنعتیشدن، دههی سینما برای سینما، دههی مخاطب، و دههی نقد گذشته؛ و در این روحیهی عمومی، «اژدها وارد میشود» یک فیلم مولتیژانر است.