نرگس آبیار و هوتن شکیبا در گفتوگو با روزنامه ایران از جزئیات خلق «شبی که ماه کامل شد» میگویند
خسرو نقیبی (معاون سردبیر): «شبی که ماه کامل شد» در ساختار نفسگیر است، رودستهای داستانپردازانهاش تماشاگر را زمینگیر میکند و به لحاظ بصری از چشمگیرترین فیلمهای این سالهاست؛ اما آنچه فیلم نرگس آبیار را به یک «فیلم کامل» بدل میکند اینها نیست. این یک تراژدی عاشقانه است که قدرتش را نه از روایت یک داستان واقعی بر بستر یک تریلر سیاسی، که از درآوردن رابطهی عشق-زناشویی دوتا آدم معمولی به دست میآورد. آدمهایی که مثل هرکس دیگری میخواهند، تمنا میکنند، بلندپروازیهایی دارند و راهحلهایی. هرکدام به نحوی. داستان ناگزیربودن آدمهاست وقتی میخواهند زندگیشان را به هر قیمت برای کسی که دوست دارند بهتر کنند.
عاشقانهی عبدالحمید و فائزه، موتور محرک درام «شبی که ماه کامل شد» است؛ با دو بازی حیرتانگیز از هوتن شکیبا و الناز شاکردوست، که هرکدام با شیوهای مختص به خود، گلیم عشقشان را میان خشونت و خون جاری بر اثر، از آب بیرون میکشند. شکیبا با نقطهگذاری درست، سیر تحول عبدالحمید را باورپذیر اجرا میکند بهگونهای که وقت تبدیلشدن در ماه کامل، لحظهای شک نمیکنی که میتواند به این نقطه برسد؛ و شاکردوست -در ادامهی مسیری که از «خفهگی» آغاز کرده- یک زن معمولی را چنان عادی تصویر میکند که دمی شک نمیکنی فائزه است، و عاشق، و بعدتر مادر، و بعدتر، در جستوجوی یک زندگی ازدسترفته.
جلوتر از هر تعریف دیگری بهعنوان یک فیلم سیاسی، این یک تراژدی عاشقانه است از نرگس آبیار، بعد از تراژدی پیشینش در «نفس»؛ همانقدر کامل… همانقدر دقیق. از مثلث اصلی فیلم یعنی نرگس آبیار و دو بازیگرش، که تمام جوایز اصلی جشنواره فجر سیوهفتم را درو کردند (فیلم، کارگردانی، فیلمنامه و بازیگری نقش نخست زن و مرد)، فرصت گفت وگو با دونفرشان در کنار هم مهیا شد. الناز شاکردوست ترجیح میدهد کمتر گفتوگو کند؛ اما نرگس آبیار و هوتن شکیبا دعوت به این گفتوگو را پذیرفتند تا برای مخاطبانی که این روزها در هیاهوی فیلمهای کمدی روی پرده، تریلر سیاسی «شبی که ماه کامل شد» را به فیلم اول جدول فروش بدل کردهاند، از جزئیات خلق فیلمی بگویند که با استانداردهای تولیدی فراتر از ابعاد روتین سینمای ایران ساخته شده است. مشاهده ادامه مطلب →