درباره‌ی حواشی منتهی به نودمین دوره‌ی مراسم اسکار
یادداشت یک روزنامه‌ی سینما/ شنبه ۷ بهمن ۱۳۹۶
از همان دقیقه‌ای که ناتالی پورتمن روی سن مراسم گلدن‌گلوب وقت معرفی نامزدهای بهترین کارگردانی گفت «…و این فهرست تمام‌مردانه‌ی نامزدان» باید حدس زده می‌شد که ماجرا به این‌جا ختم شود. به تسویه‌حساب تندوتیز زنان اتفاقن صاحب قدرت در هالیوود، با مردانی که حالا بیش از هر وقت دیگری در مرکز سیبل هستند. اگر تا سال قبل ماجرا سهم‌خواهی گروه‌های اقلیت در هالیوود بود، حالا زیر پرچم «رسوایی‌های اخلاقی» حداقل یک گروه از این اقلیت‌ها، فرصت یافته تا فراتر از فشار، با پافشاری بر اخلاقیات و اصرار بر حقانیت نظر خود، رقیب قدر را از دور خارج کند. از یک‌سو مدعای «جای خالی زنان در رشته‌های اصلی» بیش‌تر از قبل پررنگ شد و از سوی دیگر فهرست‌های نهایی نامزدان جوایز از مردانی که برچسب هم‌راهی با رسواشده‌گان را خورده بودند خالی می‌شد. عمل و عکس‌العملی که باعث شد اندک ستاره‌های خوش‌نام‌تر پاسخ‌های تند و تیزی به این رویه بدهند. تندترینش شاید، صحبت‌های لیام نیسون که موج به‌راه افتاده را شبیه «شکار جادوگران در قرون وسطی» دانست و خواست که تا اتهام‌ها اثبات نشده، آدم‌ها را از دور خارج نکنند. مشاهده ادامه مطلب →
